خشونت با همکلاسی ها

 خشونت با همکلاسی ها

 

خشونت های کلاسی دانش آموزان

برای مقابله با رفتار های خشن دانش آموزان خاطی و پرخاشجو با سایر همکلای هایشان،باید قاطعانه جلوی چنین رفتار هایی ایستاد به آنان یاد آور شد که هیچگونه رفتار خشونت آمیز،قلدرمآبانه سر کلاس و در مدرسه نمیتوان تحمل کرد.ازطرف دیگر نحوه برخورد آموزگاران و مربیان مهم است زیرا بچه ها به راحتی از رفتار آن ها الگو برداری می کنند و در شرایط مشابه همان رفتار را از خود بروز می دهند.اگر معلمان و اولیای مدرسه خشونت دانش آموزان را با اعمال قدرت و تشدید سختگیری پاسخ دهند،آنان را به خشونت بیشتر و بروز هیجانات،عواطف و رفتار های منفی تشویق می کنند.معلمان باید دقت داشته باشند که از هر گونه تنبیه و واکنش های تند نسبت به دانش آموزان قلدر و خشن هرگز استفاده نکنند زیرا این کار باعث تشدید دانش آموز خاطی می شود و رفتار های خشونت آمیز او را تشدید می کند.

آنها اگر برای برقراری نظم و انضباط کلاس ترجیح می دهند از روش های سختگیرانه و خشن استفاده کنند باید بدانند که شیوه اشتباه حل مشکل و اشتباه را به آنان یاد میدهند و دانش آموزان را به سوی رفتار های ضد اجتماعی هدایت میکنند.

تحقیر،تمسخر،حبس،جریمه و از همه مهم تر تنبیه،از جمله قوانینی هستند که موجب تحریک بچه ها برای نقض قوانین مدرسه می شود.

امروزه معلمان سعی می کنند که با رعایت اصول انضباطی قوانین را به دانش آموزان یاد آوری کنند و از آن ها هم توقع دارند که این قوانین را رعایت کنند.در این صورت ما کم تر شاهد آسیب های رفتار های تند که اثرات منفی آن ها به مراتب بیشتر است خواهیم بود.از آن جا که پسران بیشتر به رفتار های خشن عکس العمل های به مراتب بسشتری را نشان می دهند،مربیان و مدرسان باید سعی کنند که ویژگی های پرخاشجویانه آنان را شناسایی کرده و از آن جلوگیری کنند.برای مثال مربیان ورزش و تربیت بدنی می توانند از ساعات ورزش به عنوان زمانی برای تخلیه هیجانات و انرژی پسران استفاده کنند پس باید به ساعات ورزش توجه بیشتری شود.

یکی از کار هایی که میتواند مانع از بروز خشونت میان دانش آموزان و آموزگار شود این است که آموزگار در انواع فعالیت های کلاسی از دانش آموزان نظرخواهی کند.با استفاده از این روش دانش آموزان می توانند با شیوه مسالمت آمیز بیان خواسته های خود آشنا شوند.این نوع نظر خواهی ها میتواند در سایر کلاس های مدرسه نیز راه گشای بسیاری از مسائل و مشکلات رفتاری دانش آموزان باشد.مربیان و مدیران با این روش حقوق دانش آموزان را یاد آوری می کنند و می توانند بهداشت روانی مدرسه را تضمین کنند.اولیای مدرسه به علت نا آگاهی از روش های سازنده تربیتی و مراحل رشد روانی_اجتماعی به ویژه در دوران بلوغ که خود زمینه موثری برای ایجاد اختلافات شدید محسوب میشود،خود به عامل عمده ای برای بروز مصبیت ها و رفتارهای پرخاشجویانه در بچه ها تبدیل می شود.به منظور رویارویی با رفتار های پرخاشجویانه میتوان از این روش ها استفاده کرد:

1 - نسبت به هرگونه رفتار های پرخاشجویانه هوشیار باشید

زمانی که شما شاهد مشاجره بین دو دانش آموز بودید اول از همه باید با ایجاد صدای بلند مانع از ادامه مشاجره شوید.چنانچه این عکس العمل شما موثر واقع نشد،میتوانید با گفتن جمله ای نظر آنان را به خود جلب کنید.اگر آن دو نفر دست از مشاجره بر نداشتند و شما نیز به هر طریقی نتوانستید مانع از مشاجره شوید،میتوانید یکی از آن دو را به دفتر مدرسه قرستاده و از مدیر یا ناظم کمک بگیرید.اگر گروهی از دانش آموزان دور آنان جمع شده بودند بهتر است با دست زدن و جلب توجه آنان را متفرق کنید.پس از آن که مشاجره و کشمکش تمام شد شما میتوانید با ین دو دانش آموز صحبت کنید البته که فرستادن یاد داشت برای والدین این دو دانش آموز الزامی است.

متاسفانه در مواردی معلمان از روبه رو شدن با دانش آموزانی که نظم کلاس را بر هم می زنند خودداری میکنند.در حالی که این گونه برخورد بهداشت روانی سایر دانش آموزان را هم بر هم می زند.در چنین شرایطی شاید بهترین روش رویارویی با دانش آموزان خاطی و یا محروم کردن ملایم آن ها از بودن با سایر بچه هاست.این گونه محرومیت ها سه نکته مثبت در بر دارد.

اول ، رفتار آسیب زا سریعا متوقف می شود .

 دوم ، توجه دانش آموز به رفتار اشتباهش جلب می شود.

سوم ، آرامش به کلاس باز می گردد و تاثیر رفتار دانش آموز خاطی بر روی دیگر دانش آموزان تاثیری نمی گذارد.

2.پاسخ دانش آموزان خاطی را با آرامش ولی قاطع بدهید.

هر گاه دانش آموزی در سر کلاس اعمال خشونت کرد باید با ادب و نزاکت ولی قاطع با او صحبت کنید.شما میتوانید با محدود کردن فعالیت های او در سر کلاس مانع از تشدید رفتار های قلدر مابانه او شوید.به عنوان مثال نشستن بر روی نیمکت جلو.زمانی که پاسخ این دانش آموزان را می دهید به طرز کلام و پاسخ دهی خود دقت داشته باشید.اگر هنوز در حال داد و بیداد کردن است آرام باشید و از او بخواهید که دلیل ناراحتی خود را برای شما بازگو کند.در این هنگام مراقب حرکات انگشتانتان باشید که مبادا به حالت تهدید گرفته باشید و یا مراقب باشید که حرکات بدنی خاصی نداشته باشید که اورا برای مقاومت در برابر شما تشویق کند.

3.با دادن یک وقفه و استراحت کوتاه آرامش را به کلاس باز گردانید.

در مواردی که فکر می کنید بهتر است دانش آموز پرخاشگر از سایر دانش آموزان برای مدتی دور نگه داشته شوند  بهتر است این کار را با هماهنگی مدیر یا معاون مدرسه انجام دهید.گاهی بیرون راندن دنش آموز از کلاس چنان تاثیر عمیقی بر او می گذارد که مانع از خشونت های آتی او میشود.درزنگ های تفریح بهتر است از دانش آموز خاطی بخواهید که در کلاس بماند و پس از آن که آرام شد به سایر دانش آموزان بپیوندد.در این گونه موارد بهتر است خودتان هم در کلاس بمانید.

4.بعد از آرام شدن دانش آموز خاطی کلاس با او خصوصی صحبت کنید.

 مسلما او خیلی تعجب خواهد کرد زمانی که شما با او رفتاری ملایم و مسالمت آمیز داشته باشید زیرا فکر میکرده که شما قصد تنبیه او را دارید بنابر این شما میتوانید با رفتاری ملایم روش صحیح حل مساول را توضیح دهید.به او بگوئید اگر برای ابراز اعتراض خود از روش های پرخاشجویانه استفاده کند ممکن است که به سایر همکلاسی هایش صدمه برساند.سعی کنید این اطمینان را در او به وجود آورید که قصد کمک به اورا دارید.

اگر این دانش آموز با شما احساس صمیمیت کرد و با آرامش کامل شروع به حرف زدن با شما کرد بدون این که صحبت او را قطع کنید،هوشیارانه به جمله های او دقت کنید.صحبت کردن با آرامش کامل این پیام را در بر دارد که او را درک کرده اید و فهمیدهاید که از موضوعی پریشان است.

5.دانش آموز را برای عذر خواهی از دوستانش آماده کنید.

هیچ گاه دانش آموز را وادار نکنید که از دوستانش معذرت خواهی کند زیرا این کار باعث می شود که دانش آموز دوباره خشمگین شده و در دور از چشمان شما دوباره دانش آموزان را اذیت کند.اگر خود او میل به عذر خواهی داشت او را آزاد بگذارید زیرا این کار سبب دلجویی و از بین رفتن خشونت در میان آنان میشود.

6.درباره مشاجره و کشمکش در میان دانش آموزان،از آن ها نظر خواهی کنید.

معمولا کلاس بعداز کشمکش آرام می شود و شما به عنوان آموزگار می توانید از دانش آموزان بخواهید که دلیل دعوا و مشاجره را بنویسند.از این گونه نوشته ها نه تنها میتوان در ملاقات با والدین استفاده کرد بلکه می تواند وسیله مناسبی برای رویارویی و حل این مشکل باشد.اگر میان دانش آموز و معلم سستی رابطه ایجاد شود،جز افت تحصیلی،فرار از مدرسه،آسیب های روانی و جسمانی نسیب دانش آموز،مدرسه،والدینش و در نهایت اجتماع نخواهد شد.پس بهتر است اولیای محترم دانش آموزان در صدد آموزش این نکات به فرزندانشان شوند تا در هنگام ورود آنان به اجتماع،این نکات را به دیگران هم آموزش دهند تا در نتیجه فرهنگ جامعه را ارتقادهند.